Het verhaal van Jolanda (51 jaar) bij Gefeliciteerd met je echtscheiding
Onderstaand verhaal is een bonus bij het boek Gefeliciteerd met je echtscheiding van Marina Schriek,
Op mijn 17e ontmoette ik Henk tijdens een feestje bij ons in het dorp. Hij maakte een praatje met me en vroeg of hij me thuis mocht brengen. Een week later zagen we elkaar weer, vanaf toen was het aan. We gingen samenwonen, trouwden en stichtten een gezin. Hoewel Henk en ik het heel goed samen konden vinden, waren er een paar grote verschillen. Ik praat graag, hij juist niet. Ik wilde het liefst veel kinderen, hij vond twee meer dan genoeg. Ook nogal belangrijk is dat ik vaker sex wilde dan hij. Zeker nadat de kinderen geboren waren vond hij het wel best. Het komt erop neer dat we vrijwel nooit meer samen vreeën. Maar we hadden het echt wel fijn samen en het leven was goed.
Ik wandel graag en veel en Henk vindt alles wat ik doe prima. Wilde ik de 4-daagse in Nijmegen lopen of welke andere wandeltocht dan ook, dan moedigde hij dat aan. Hij heeft me echt nooit een strobreed in de weg gelegd.
Op enig moment, ik was toen 45, leerde ik Ronald kennen tijdens een wandelevenement. Het klikte enorm goed en we voelden ons duidelijk tot elkaar aangetrokken. Ik hecht aan de huwelijkse waarden en wilde er niets mee doen, maar op een avond kuste hij me. Ik schrok me rot! Dit kan niet, dit mag niet, dacht ik. Maar toen ik in mijn tentje lag voelde ik me, zelfs met alle onrust in mijn hoofd, heerlijk. Er volgde weer een wandel meer-daagse waar we ons toevallig beiden voor ingeschreven hadden. Ik had net als andere keren een caravan gehuurd. Toen we weer afspraken, wist ik dat ik Ronald beter uit de buurt van die caravan kon houden, dus ontmoetten we elkaar op neutraal terrein. Maar na een flinke wandeling en wat kopjes koffie op een terras, was het toch een logische stap dat we nog iets bij mijn caravan zouden drinken. Tja, ik heb het nog even af kunnen houden, maar, ondanks dat hij zich als een echte gentleman gedroeg, was er geen houden aan. Na een paar afspraakjes kwam het er toch van en hadden we heerlijke sex.
mijn buiten-echtelijke relatie
Zo rolde ik in mijn buiten-echtelijke relatie, terwijl ik daar toch echt het type niet voor ben. Niemand in mijn omgeving zou ooit bedenken dat ik zoiets zou doen, ik zelf trouwens ook niet!
Het was het jaar waarin ik voor het eerst een kennedy-mars (80km wandelen) zou lopen. Daar moet natuurlijk flink voor getraind worden en Ronald werd mijn loopmaatje. Vele kilometers liepen we en als er gelegenheid was, hij woonde bij zijn ouders in, bedreven we de liefde. Het resultaat was dat ik flink afviel, maar liefst 20 kilo in anderhalf jaar tijd. Ik kreeg zelfs lichamelijke klachten die de huisarts thuis kon brengen als ijzertekort. Maar waar dat ijzertekort vandaan kwam was iedereen een raadsel. Ik wist wel beter, ik was tot over mijn oren verliefd en hield er naast mijn huwelijk een geheime relatie op na. Ik slingerde continue heen en weer tussen een roze wolk van verliefdheid en een donkere wolk van schuldgevoel. Die spanning had zijn uitwerking op mijn lichaam. In het ziekenhuis verklaarden ze me voor gek, maar voor mij was het zo klaar als een klontje. Tussen onze wandelingen hielden Ronald en ik via email contact.
En toen kwam het uit
Zo is het na bijna drie jaar uiteindelijk uitgekomen. Ik had mijn hotmail-account niet afgesloten en Henk las een pikant getint mailtje. Ik was buiten en opeens hoorde ik hem vloeken. ‘Ik wist het wel’ en ‘hoe kun je dat doen’. Maar vrijwel direct trok hij het boetekleed aan ‘het is ook mijn eigen schuld, ik geef je niet wat je nodig hebt’. Dat was het moment waarop ik moest kiezen hoe ik verder wilde. Het was me eigenlijk direct duidelijk dat ik Henk niet wilde verlaten, dus beëindigde ik de affaire. Daarmee was de kous niet meteen af. Uiteindelijk heb via de huisarts een paar gesprekken met een psycholoog gehad, gewoon omdat ik het nodig had om van me af te praten. Ronald kwam vlak na onze breuk een leuke vrouw tegen waar hij mee trouwde en ik ben weer gelukkig met Henk. De sex staat nog steeds op een laag pitje, maar al het andere zit snor en nu heb ik die periode waarin ik wel goede sex had om op terug te kijken. Ik zou het nooit weer doen, maar dat pakt niemand mij meer af.
Reactie Marina
Wat mij opviel tijdens het interview voor Gefeliciteerd met je echtscheiding is dat je je nog steeds schuldig voelt voor het gebeurde, alsof je je ervoor schaamt. Elke keer wanneer dit aspect naar voren kwam wilde ik je in de reden vallen om je dit te zeggen:
Er is niets om je voor te schamen. Het was een samenloop van omstandigheden, je bent een mens van vlees en bloed. Je hebt behoeften en wensen. Je had een vorm nodig om verder te kunnen met je man. De affaire met Ronald heeft ervoor gezorgd dat je zonder af te stompen de Jolanda kunt zijn die je bent: levenslustig, blij en krachtig.
Dat je nú anders om zou gaan met aandacht van een leuke, aantrekkelijke man is een ander verhaal. Als ik jou was zou ik het zo gaan zien dat de tijd met Ronald ervoor gezorgd heeft dat zowel jou als Henk duidelijk is geworden hoe belangrijk jullie voor elkaar zijn en dat je echt graag samen oud wilt worden. Jullie hadden dit nodig als een soort ‘wake-up’ call voor je huwelijk.
Je bent de enige niet
Bedenk dat jullie echt de enigen niet zijn die dit soort episodes meemaken. Het is de kunst om na zo’n episode niet te blijven hangen in schaamte, spijt en verwijt. Dat hebben jullie duidelijk niet gedaan. Dus laat de schuldgevoelens los, en wees juist trots op jezelf omdat je, misschien onbedoeld, buiten je comfortzone bent gegaan om te ontdekken wat werkelijk belangrijk voor je is.
Dat weet je nu. Je bent een hele ervaring rijker en hebt een hernieuwde keuze gemaakt voor je huwelijk met Henk. Ik vermoed dat je er heel veel bij gewonnen hebt. Erken dat voor jezelf en bestempel de affaire als een ontwikkeling die bijgedragen heeft aan de toekomst zoals jij die jezelf gunt. Zo kun je, zonder in schuldgevoel te blijven hangen, doorgaan met je leven samen met Henk en jullie kinderen.
Vergeet nooit dat je het waard bent om te stralen!
Reacties zijn gesloten.